ke-terasa-an

saya terkilan dengan perangai awak . jadi saya luahkan ianya di sini . saya sebolehnya tidak mahu sakiti hati awak . tapi sebagai manusia biasa , saya tak lari dari melakukan kesilapan . begitu juga awak kan ? sebolehnya saya hendak menjadi yang terbaik di mata awak . tapi mungkin saya belum sampai ke tahap itu kan ? awak tak bahagia apabila hidup dengan saya kan ? tapi saya nak awak tahu , saya da berusaha nak bahagiakan awak . bukan saya tak cuba awak . saya da cuba . tapi awak masih lagi tidak puas hati kan ? jadi , apa lagi yang saya perlu lakukan untuk kepuasan hati awak ? saya da lakukan apa yang termampu . hari ini awak marah saya . awak kata saya macam-macam . semua saya tak  boleh nak terima . disebabkan cinta itu buta, saya telan semua pahitnya . saya sedar , awak cakap macam tuh sebab awak tengah marah . tapi pernahkah awak terpikir , saya pun ada perasaan marah juga ? sama seperti awak . saya manusia juga seperti awak . kenapa awak boleh marah ? saya tak pernah halang awak utk marah saya sesuka hati awak . tapi kenapa awak nak marah bila saya berkelakuan sebegitu ? itu hak saya kan utk marah . awak anggap marah itu adalah satu cara utk melepaskan kemarahan dan ketidakpuasan hati awak . pernah awak terpikir , puaskah saya bila nak marah ? pada siapa saya nak lepaskan semua itu ? setiap kali awak marah , sebolehnya saya tak nak lawan . tapi semakin saya diam , cakap baik2 , awak pula yang naik kepala . sedarkah awak itu berlaku ? tidak kan ? malah , awak tuduh saya pula yang  naik kepala . saya telan semua pahit yang awak bagi . namun saya akui , hidup dengan awak , ada manisnya . itu saya tak nafikan . bila saya mengalah . awak tak nak mengalah . awak masih lagi nak cari kesalahan saya . tahukah awak itu yang menyebabkan awak akan bertambah marah ? saya bukan nak kata saya tidak pernah buat salah . tapi salah yang saya buat , saya sudah minta maaf . tapi salah yang awak pernah buat , ada awak minta maaf ? alasan awak , sebab nanti akan buat benda yang sama juga . senangnya awak cakap kan . maaf itu adalah satu penawar kelukaan . disebabkan awak tidak pernah minta maaf , hati saya semakin tawar . tapi saya tak akui , sebab saya sangat sayang pada awak . awak kata yang awak da bosan dengan maaf dari saya . pernahkah awak terpikir , saya juga bosan apabila awak marah saya . bukan sekali-sekala . tapi terlalu kerap . saya pujuk hati saya sendiri . saya bagi kata-kata semangat utk sedapkan hati saya . saya sendiri pun hairan . kenapa macam-macam perkara awak buat , saya masih mampu tersenyum pada hari ni , di saat ini . dulu saya buntu . saya tak tahu jawapannya . kini , saya sedar . saya ada Allah . saya mengadu segala kesakitan yang saya lalui pada DIA . sedih macam mana pun yang saya rasa , setelah mengadu pada DIA , saya dapat rasa ketenangan yang saya tak pernah rasa sebelum ini . dan di sebabkan DIA , saya mampu tersenyum . hebat kan cinta DIA pada hambanya ?